قصه غصه

«درب دو» آغاز صدها قصه بود

«درب پنج» اوج فرود غصه بود

زندگی در امتداد این دو در

بهترین شعر از برای قصه بود

هر پیامی که به جانم می رسید

خط سرخی بر کویر غصه بود

خنده ها و خاطرات دفترش

بهترین آوازه هر قصه بود

لیکن او رفت و دلم بر گِل نشست

وه که این رفتن عجب پر غصه بود

همچنان در حیرتم از رفتنش

کاین فراقش خواب و شاید قصه بود

گر برایم قصه میگفت آن عزیز

کی «صبوری» با دل پر غصه بود